Geboren op 7.1.2012
ouders: Bendis' Erik Arne (Erik) en Nunchaku Yi Min (Mugje)

Misu (links) en Nushi (rechts); al na enkele dagen na de verhuizing knus bij elkaar.


Wiesje (rechts) had ietsje langer nodig om te wennen aan o.a. Loki (links), maar ook die twee zijn nu dikke maatjes.

Bodhi is inmiddels helemaal in zijn nopjes met zijn nieuwe baasjes en hun schoot. Iets minder leuk vindt hij het om niet mee de slaapkamers in te mogen 's nachts en dat laat hij dan ook horen!


We hadden hem daarin natuurlijk ook grenzeloos verwend, hij deed niets liever dan op bed slapen.
Het alleen zijn is dus nog wel even wennen voor hem, hopelijk gaat dat snel slijten.

Ondertussen is ook Nushi verhuisd. Voor haar was het ook een lange reis, net als voor de anderen.

In een tweezitter kan je alleen op de eerste rang zitten, en dat deed Nushi dan ook...
Na de reis was het tijd voor de kennismaking met Misu. Dat viel reuze mee, al was Misu natuurlijk wel wat brommerig naar deze bijdehante dame. Maar ja, dit blikvoer smaakt zo goed, dat kan je natuurlijk niet laten staan!


En hier, hier is het voorgoed over met de lekkere kittenbrokjes. In het uur na het vertrek van Nushi werd Doppie tot zijn grote verrassing niet weggestuurd en hij schoof van bakje naar bakje. Met dit als resultaat.

En hoe vergaat het dan de uitgevlogen kittens? Alles lijkt helemaal naar wens te gaan, als ik het zo hoor.

Sweetie was al gelijk met de verenhengel uit het kittenpakket in de weer, huisgenootje Durza vond het nog niet zo'n succes dat de aandacht naar een rood monstertje uit ging. De mensen op dit adres zijn ook goed gekeurd; je kan er leuk mee spelen maar ook goed bij op schoot slapen.


Het touwtje van de verenhengel smaakt Sweetie goed!


Wiesje op haar beurt vindt de twee kittens en hun moeder waar ze de huiskamer mee moet delen geen succes. Die kittens zijn eng en daar moet je naar grommen. De mensen daarentegen zijn geweldig en er zijn er genoeg om bij op schoot te liggen (wat ze dan ook graag doet). Maar een napje op de lekkere kussentjes op de bank is ook niet verkeerd.


Wiesje op de bank, nog wel wat alert natuurlijk want straks komen die rotkittens misschien wel in de buurt!

Van Bodhi nog geen foto's, maar ook die had niet veel schroom na aankomst op zijn nieuwe adres. De kinderen liepen al snel met hem rond te sjouwen en hij leek het wel goed te vinden, hoewel hij liever op zijn eigen pootjes stond om met de verenhengel te kunnen spelen. Wiesje was nog even mee om hem uit te zwaaien (die is naar een adres op 10 minuten afstand van Bodhi verhuisd), en was de vitrage al aan het uittesten. Ik hoop dat Bodhi daar verder uit is gebleven!

En Nushi, nog hier bij ons, vandaag gaat het al stukken beter. Ze heeft een flink bordje Lotgering gegeten en verder nog Royal Canin Exigent 33 Aromatic Attraction brokjes. Ik vind het stinken (naar vis), maar zij vond het duidelijk erg lekker.
Aangekomen is ze ook, maar liefst 40 gram sinds het laatste weegmoment gisteren.


Lekker uitbuiken...
Inmiddels maakt ze ook grote misbruik van het feit dat ze enigst kitten is op het moment, en ligt hetzij luid spinnend op schoot, of ze ligt tevreden bij Mugje te sabbelen. In haar eentje met knisperballen spelen is gelukkig ook weer leuk.


Misu.

Maar, al met al vonden haar nieuwe eigenaren en wij dit toch aanleiding om haar zo snel mogelijk naar haar nieuwe adres te laten verhuizen. Ondanks hun drukke programma komen haar mensen haar toch al een dagje eerder ophalen, super! Nushi gaat dus morgenavond richting Hilversum, om daar kennis te maken met haar huisgenootje Misu.

Met Nushi gaat het niet zo goed. Sinds Bodhi en Wiesje zijn vertrokken, wil ze niet meer eten. Omdat ze drastisch begon af te vallen (vanavond bijna 50 gram ten opzichte van eergisteren) moest ik toch echt een truc verzinnen om haar aan het eten te krijgen. Het is zondag, iets kopen zit er in dit deel van het land dan niet echt in.
Dus de vriezer doorgespit en een Mahi-Mahifilet gekookt.
Pffft gelukkig, ze begon gelijk luid spinnend te eten! De kapers op de kust gaf ze geen kans en ze heeft een schotel vol verorberd.


Daarna lekker nog even bij mama Mugje getutteld, die ondanks de pilletjes toch ook wel wat van streek is.


Hopelijk gaan we allemaal snel weer opknappen en zal de verhuizing van Nushi voor haarzelf wat minder zwaar vallen, tenslotte gaat ze bij een jong kattenvriendje wonen die vast voor veel afleiding gaat zorgen.

... in je eentje, nadat je broertje en je zusjes zijn verhuisd.

Nushi loopt met haar ziel onder haar arm, na een ronde roepend door het huis te zijn gegaan ligt ze nu treurig voor zich uit te kijken.
En ook wij missen de rest enorm. Mama Mugje heeft pilletjes die haar er doorheen helpen, aangezien ze door het verlies van Floortje wekenlang van de kaart is geweest.
Zouden ze dat soort pilletjes ook voor mensen hebben?

Vandaag waren we met de kittens voor de tweede enting bij de dierenarts. Ze waren het weer helemaal niet eens met het feit dat ze opgesloten waren, in de spreekkamer mochten ze gelukkig wel vrij rond hobbelen (wel heel erg vrij, Wiesje verdween op een gegeven moment onder het aanrechtblok).



Ze zijn wederom helemaal gezond verklaard en allemaal van een chip voorzien. De registratie verloopt nu via Petlook, dat houdt in dat de chip kosteloos aangemeld kan worden. Toen onze dierenarts nog niet zelfstandig gevestigd was, werd er gechipt via de NDG. Aan de registratie waren kosten verbonden en om die reden schreven wij altijd zelf de kittens over op naam van de nieuwe kitteneigenaren. Omdat ik van mening ben dat wanneer je een kitten koopt, je er dan verder geen bijkomende kosten meer aan mag hebben om hem helemaal op je naam over geschreven te krijgen.
Maar nu het gratis kan, laten we dit aan de nieuwe eigenaren over zodat die in één keer zelf alle gegevens kan invoeren (zoals de eigen dierenarts, een foto, etc).


Wiesje is moe van alle indrukken.

Daar waar de dames een eendagskuiken leuk vinden om mee te spelen, gaat bij 'onze man' Bodhi de liefde door de maag.




Voor degene die aanvankelijk het minst dol was op rauw vlees, is het toch wel verrassend dat hij juist hele prooidieren weet te waarderen.
We hebben er nog zo'n 15 in de vriezer liggen en zowel de hond als de volwassen katten kijken er niet naar om, maar ik heb zo'n vermoeden dat ik dit pakketje ook niet in het 'rugzakje' van Bodhi mee hoef te geven als hij gaat verhuizen...

Wat worden ze alweer groot. Je kan wel stellen dat ons huishouden onderhand met vier volwaardige katten is uitgebreid. En dat is niet alleen merkbaar aan de grijscontainer die niet meer toereikend is (we hebben hier een halve minicontainer goed voor 40 liter per 14 dagen, met bijna uitsluitend vuil kattengrit). En qua drukte in huis zou je zeggen dat we wel acht grote kittens hebben, overal zijn ze, waar je ook bent.


Des te meer zullen we ze gaan missen als ze verhuisd zijn! Nog een week mogen we van ze genieten.

De afgelopen week waren de kittens op Nushi na wat aan het kwakkelen met hun eetlust. Aan energie ontbrak hen niets, ze wekten niet de indruk ziek te zijn. Maar de Carnibest en Lotgering kon hen niet meer smaken, vandaar dat het vrouwtje wat extra merken harde brokjes uit de kast heeft gerukt. Kittens die afvallen geven haar de kriebels, dus moest er alles aan gedaan worden om de gewichten weer in een stijgende lijn te krijgen.



De Orijen en Royal Canin Exigent vielen gelukkig zeer in de smaak en bij Sweetie deed de Perfect Fit Junior het erg goed, naast haar vertrouwde recept Carnibest Eend natuurlijk. Want dat blijft toch helaas nog haar meest geliefde kost. Haar nieuwe blikopeners kunnen al wel vast een gratis proefverpakking Perfect Fit aanvragen, dat kan namelijk alleen vanaf een Nederlands adres.



Met dit mooie weer mochten ze vandaag ook nog even naar buiten. Bodhi vindt het al iets minder eng, maar toen er een tractor langs kwam wilde hij toch wel heel erg graag weer naar binnen. Hopelijk heb je die niet daar waar hij gaat wonen.


Wiesje is echt een liefhebster van de buitenlucht, maar ook Sweetie vindt het wel fijn. Nushi is nog niet echt overtuigd van wat er nou leuk is aan buiten lopen.


Aanstaande woensdag is het tijd voor de tweede kittenenting en ze zullen dan ook hun chip krijgen. We hebben dan nog een aantal dagen voor de laatste voorbereidingen voor de grote verhuizing, zoals het inpakken van hun 'rugzakje' met lekkers en speeltjes.
Zaterdag verhuizen dan Wiesje en Bodhi, zondag Sweetie en Nushi mag nog even langer blijven. Die verhuist woensdag 4 april.
En dan zal hier de grote stilte aanbreken... we moeten er nog even niet aan denken.
Dit nestje is wel een heel uitzonderlijk aanhankelijk nestje gebleken!

Nou, dat heeft Nushi duidelijk gesmaakt. Maar wat was er dan zo lekker?


Aha, een kuiken...


Daar moest natuurlijk eerst flink mee gespeeld worden!


En dit was alles wat er daarna nog van over was...

Hier de bijbehorende bewegende beelden, waarop je ook goed ziet dat het niet de bedoeling was dat Wiesje haar kuiken af zou pakken.

Vandaag was het een grote dag: de kittens zijn voor hun eerste enting bij de dierenarts geweest. Ze hebben zich keurig gedragen tijdens de autoreis, en als je je dan bedenkt dat het een uur rijden is naar onze dierenarts dan is dat helemaal bijzonder.
Kennelijk is het een heel makkelijk nestje, volgens de dierenarts hadden ze zulke mooie rustige hartjes, zo kalm maakte ze kittens kennelijk niet zo heel vaak mee. Nushi lag zelfs te pitten in de reismand en ik moest haar echt wakker maken om haar door de dierenarts te laten onderzoeken.

Alle kittens zijn helemaal in orde bevonden, de dierenarts vond dat ze er zeer welvarend uit zagen. In het bijzonder Wiesje, hihi die is dan ook wat je noemt stevig.

Bodhi bleek een verrassing in petto te hebben: op deze leeftijd voel je de balletjes bij katers meestal nog niet, maar nee hoor, Bodhi is goed bedeeld en bij hem is alles al duidelijk aanwezig. Beide balletjes zijn keurig ingedaald. Niet dat het uit gaat maken, want Bodhi verhuist niet als dekkater, maar het is toch altijd leuk om te weten dat hij helemaal compleet is, toch?


Ja hoor, alles zit d'r op en d'r aan.

Bodhi heeft zich trouwens in de loop der weken ontpopt tot een allerliefst mannetje dat als hij maar even kans ziet op je schoot klimt om daar lekker te gaan slapen (en dat houdt hij gerust uren vol). Hij was kennelijk een beetje verlegen en had wat meer tijd nodig om te 'ontdooien'.
Ik moet wat meer mijn best doen om hem goed op de foto te krijgen (niet alleen vanaf de achterkant), want hij begint erg mooi te worden. Hij heeft de langste staart, de langste lynxpluimen op zijn oren, een mooie lengte in zijn lijf en voelt goed robuust. Hij is inmiddels gewend aan zijn in verhouding nog veel te lange ledematen en slaat niet meer over de kop. Wel kan hij nog prachtige acrobatische schijngevechten uitvoeren, daar kan hij zich echt op uitsloven.
Tot dat daar een einde aan gemaakt wordt door Wiesje die lak heeft aan mooie vechtspelletjes en zich gewoon met haar volle gewicht bovenop hem stort.

Wiesje, ja Wiesje is en blijft donderstraal nummer 1. Alles gaat wild en onbesuisd bij haar, en ze is ook altijd bezig. Slaapjes duren bij haar echt niet langer dan nodig, want er is nog zoveel om mee te spelen, zonde om die tijd te verslapen. Eten doet ze graag, en kieskeurig is ze dan ook niet. Ze lust eigenlijk alles wel, maar vers vlees als Carnibest en Lotgering toch nog wel het liefst.
Op schoot zitten doet ze ook wel graag, maar ze houdt het niet zo lang vol als haar broertje Bodhi.
Wiesje is net een bulldozer: breed en sterk. Ze gebruikt haar gewicht ook in de gevechten met haar broer en zusjes en wint dus altijd.

Dan Sweetie, een vreselijk lief maar ondeugend kitten. Ze houdt heel erg van de aandacht van mensen en laat dat ook goed weten door keihard te spinnen. Op schoot liggen doet ze graag, en houdt dat net zo lang vol als Bodhi. Ondanks dat ze niet de kleinste van het nest is (dat is Nushi), is ze wel de lichtste. Eten is niet haar grootste hobby. Nog steeds gaat het eten van brokjes moeizaam, en is ze met het verse vlees zeer kieskeurig. Tinlo of Haaks barf hoef je haar niet voor te zetten, enkel Carnibest Eend en de vleesmix van Lotgering wordt door haar gewaardeerd. De tartaar waar de rest zo gek van is laat ze links liggen. Blik? Hooguit wat smaken van Animonda, maar ook niet van harte.

Tenslotte Nushi, de kleine afhankelijke meid. Een vrij bedaard kitten, maar wel een haantje de voorste. Ze is lief, en graag bij je in de buurt en ook op schoot, maar op schoot gaan liggen slapen zal ze niet snel doen. Sinds ik dit blogje schreef, slaapt ze elke avond samen met Bodhi op schoot net zo lang tot ik haar er vanaf zet.
Ze is vreeeeeselijk eigenwijs, doet precies waar ze zin in heeft en laat zich daar niet snel vanaf brengen. De katten en dus ook kittens mogen hier niet op het bureau komen. Dat weten ze goed. Wat ze ook weten, is dat ik om half elf 's avonds de lampen uit doe en het vertrek verlaat om de laatste avondrituelen voor het slapen af te handelen en dat ik dan daar niet meer terug kom.
Gisteren had ik mijn mobieltje vergeten, dus ik kwam na 5 minuten weer terug in die kamer en wat zie ik? Jawel, VIER kittens op het bureau. Drie maakten meteen dat ze wegkwamen, maar nummer vier, Nushi, moest ik echt optillen om eraf te zetten.

Nou, dat was het voor vandaag, de kittens zijn weer uitgerust van hun avontuur en hangen alweer in mijn broekspijpen...

We vinden Mugje nog steeds erg mager, maar eigenlijk is dat ook niet zo vreemd want de kittens blijven van haar vragen.
Nog even en het past echt niet meer volgens mij.

NB op deze foto zie je leuk het verschil in staartlengte (Wiesje wat korter, Bodhi en Sweetie langer. Nushi ook maar dat kan je hier niet zien).

Voor wie het nog niet wist: de 'moes' in de naam cattery van de Moeshoek is dialect voor muis. En een muis, dat is wat je dan ook maar beter niet kan zijn in cattery van de Moeshoek. Want dan gebeurt er dit...
NB De muis was door 'tante' Sauterne in de achtertuin gevangen en door halfbroer Doppie doodgespeeld, in huis waagt er zich al jaren geen enkele meer.


Bodhi vond de muis geweldig


Wiesje gromde zelfs om haar prooi te beschermen!
Gelukkig waren er twee muizen, genoeg voor Bodhi en haar.

Nushi, NEE!!

Wiesje, Sweetie, NEE!!

Bodhi, NEE!

Nushi....

Nushi, NEE!!

dámes, NEE!
En aangezien het bij de ballustrade altijd te laat is voor een nee aangezien dat fataal kan aflopen, hebben we daar maar een andere oplossing voor bedacht...

"Huh wat is dat nou?"

"Mmm, dat ruikt lekker..."

"Snel meenemen naar onze veilige kamer!"

"Whaaaaaah ik heb je te grazen!!!!
Maar ook Wiesje kan er wat van, Sweetie vond het nog een beetje eng en stoere Bodhi was al helemaal in geen velden of wegen meer te bekennen!

We kunnen ons niet herinneren dat we ooit zo'n druk nestje hebben gehad als dit, wat een stel! Gelukkig zijn er nog steeds periodes van slapen tussendoor, maar áls ze wakker zijn dan zijn ze ook ECHT wakker en dat zal je weten ook!

Wiesje, een bonkje tomeloze energie
Wiesje is de meest drukke van het stel. Met haar behoorlijk stevige bouw kan ze letterlijk door de kamer denderen, met haar pootjes roffelend op het laminaat.

Of samen met haar broertje Bodhi stoute dingen doen...

Deze tas is gevuld met zaken voor mijn werk en is NIET voor kittens bedoeld!!!
Bodhi kan rennen als de beste. Hij heeft op het moment een nogal slungelig lijf en gaat soms zo hard dat hij over de kop vliegt, of knalt ergens tegenop omdat hij nét niet meer op tijd kon remmen.

Slanke Bodhi, onbeheerst wild!
Nushi loopt nog steeds voorop in het ontdekken van nieuwe dingen, als zij durft dan durft daarna de rest ook. Ze is nog steeds de meest rustige van het stel, voor zover je bij dit nest van rustig kan spreken...

Mooi dametje Nushi, altijd haantje de voorste

En dan Sweetie, de grootste knuffelkont van het stel. Je hoeft maar te wijzen en ze begint al te spinnen. Druktemaakster nummer 3, dus dat valt wel mee, maar ze is  s t o u t  dat wil je niet weten! Alles wat niet mag zoals planten slopen en in kabels bijten, doet ze juist.

Sweetie, lief maar stout!

Om ze tevreden te houden, is het van belang om ze steeds iets nieuws aan te bieden. Gisteren hebben ze een knispertunnel gekregen, nou die bevalt goed!

Wiesje

Bodhi

Maar gelukkig komt er na spelen nog steeds altijd een tijd van slapen!

Sweetie

Bodhi

Ondanks dat een virusje op de maag bij 1 voor 1 voor de duur van een dagje of twee toeslaat, blijft alles er lustig op los spelen, maken ze er nog steeds een grote puinhoop van maar kunnen gelukkig ook heel zoet slapen...

Omdat we de kittens op deze leeftijd nog te jong vinden om de hele dag vrij door de kamer te lopen (tocht, gevaren van snoeren etc.) heb ik een soort van afscheiding gebouwd waar ze zo'n 3 vierkante meter ruimte hebben om te spelen, eten en slapen.


Ik geef toe, een kittenren van plexiglas zou mooier zijn geweest. Maar voor die ene keer in de twee jaar dat wij kittens hebben, vinden we dat de investering niet waard. Nog een paar dagen en we houden ze er toch niet meer achter.
En zeker niet als het aan Doppie ligt. Steeds weer presteert hij het om de planken op een kier te zetten, zodat hij nóg leuker met de kittens kan spelen. Hij hengelt dan met zijn grote poten door die kier, en wordt dan bij voorkeur door Wiesje aangevallen. Wat een lol!


Maar ondertussen loopt alles dan wel weer vrij door de kamer.

DOPPIE TOCH!

Met vier zich prima reddende kinderen is de zorg voor Mug iets lichter geworden, en ze ligt nu dan ook regelmatig op een afstandje van de kittens. Rustig, maar ze toch in de gaten houdend.

Dat was voor Porcelina de aanleiding om in de stress te schieten: er liepen allemaal 'babies' door de kamer en geen moeder in de buurt om op ze te passen! Daar waar ze tot nu toe alleen nog maar had lopen blazen naar het grut, was ze ineens van mening dat er voor haar een taak was weggelegd om voor dit kroost te gaan zorgen en sindsdien is ze niet meer uit de kraamkist weg te slaan.


Het zijn alleen wel heel erg lastige babies bleek al snel, deze babies zijn namelijk al 5 weken oud en willen niet netjes bij je blijven liggen, zoals haar bedoeling was.
En haar 'natte was' werd ook niet door allemaal in dank afgenomen.


Eventjes liggen dat ging nog wel, maar al snel ging het hele spul weer aan de haal...


...ondanks dat ze de hele tijd lokkende geluidjes ligt te maken, het ondankbare grut!



Maar nu eindelijk lijkt er dan toch rust in 'huize' van de Moeshoek te zijn gekomen...

We hadden een dag nodig om zover te geraken dat het lukte om dit op te schrijven. Want wat we vandaag over Floortje te vertellen hebben, is zo intens verdrietig.

Floortje had een wat moeilijke start, waardoor we haar van het begin af aan af en toe wat hebben moeten bijflessen. Niets mis mee, vele kittens zijn zo gestart en uitgroeid tot grote gezonde volwassen katten. Ook Floortje groeide voorspoedig en at toen ze oud genoeg was om vast voer te eten, nog meer Carnibest dan de anderen. Een vrolijk en lief kitten, dat net als de anderen graag speelde en spinde als je haar optilde en knuffelde.

Maar tussen de derde en de vierde levensweek werden de verschillen tussen Floortje en haar nestgenootjes met de dag groter. Daar waar die steeds mobieler werden en vrolijk in het rond hobbelden, bleef Floortje achter.
Aanvankelijk waren we geneigd om het te schuiven op dat ze een beetje achter liep in haar ontwikkeling, maar toen ze vier weken oud waren konden we er niet meer omheen: dit was meer dan een beetje achterblijven met lopen. Floortje sleepte zich aan haar voorpootjes voort en gebruikte haar achterpootjes nauwelijks, ondanks dat ze er wel veel spierkracht in had. In de hoop dat ze met therapie meer controle over haar pootjes zou krijgen, ben ik oefeningetjes met haar gaan doen, maar de enige winst die ze daarmee behaalde is dat ze op kon zitten. Haar achterpootjes leken niet echt onder controle en bewogen als het ware in slow motion en zodra je haar niet meer ondersteunde, klapte haar achterlijfje zijwaarts om.

In overleg met haar toekomstige eigenaren besloten we dat ze niet naar hen zou gaan verhuizen wanneer ze daar oud genoeg voor zou zijn. Floortje zou namelijk naar een cattery verhuizen, maar al zou het goed gaan komen met haar, een poes die als kitten een dusdanige achterstand had, is in onze ogen geen goede keuze om mee te gaan fokken. En uiteraard werd die mening gedeeld, al waren ook zij er verdrietig onder dat het met Floortje niet ging zoals het zou moeten.

Gisteren hadden we een afspraak bij onze dierenarts in Nederland waar veel vertrouwen in hebben. En daar kwam geen goed nieuws.
Er was niets afwijkends te voelen aan rug, heupjes of pootjes, dus hebben we röntgenfoto's laten nemen. Een beetje meer dan standaard, maar ik wilde heel zeker weten dat er een juiste diagnose zou komen en ik wilde het zelf ook kunnen zien, als er iets waar te nemen zou zijn op de foto's.

Helaas was er wat waar te nemen, in de rug van Floortje bleek een werveltje scheef te zitten.

De dierenarts vertelde dat dit het beeld bevestigde van het geen controle hebben over de achterpoten, want zoiets heeft gevolgen voor de zenuwbanen die door het ruggenmerg lopen. En de foto maakte daarmee duidelijk dat Floortje nooit haar achterpoten zou kunnen gaan gebruiken, ondanks dat ze er wel onwillekeurige bewegingen mee kon maken.

Rob en ik hadden van te voren alles al doorgesproken, en dit was iets waarvan we zelf al hadden gezegd dat een kat dan geen katwaardig leven zal kunnen hebben. Niet kunnen lopen, niet op de bak kunnen, enz enz.

We hebben haar daarom gistermiddag laten inslapen.
Onze lieve vrolijke Floortje, verder zo gezond, we zijn er kapot van.

De kaaspunt die we jaren terug bij ons tweede nestje hebben gekregen, is nog steeds een groot succes. Als er kittens zijn dan haal ik hem weer te voorschijn en wordt er heftig in gespeeld. Bijkomend voordeel is dat ik er een schaaltje kittenbrokjes in kan zetten, daar waar Doppie er niet bij kan (hengelen lukt hem helaas nog wel).


Maar ook buiten de kaaspunt wordt lustig gespeeld, eigenlijk zien ze overal wel een reden in om een schijngevecht te gaan voeren: de schaduw van mijn vinger, de staart van je zusje, een print op de fleecedeken en ga zo maar door.


Het eten van de dames gaat prima, die lusten het meeste wel. Carnibest vinden ze alle vier heerlijk, Gourmet Gold wordt alleen door de lapjes gewaardeerd en Shinycat kitten met tonijn alleen door de rode dames.
En Bodhi? Bodhi is een lastige eter. Met harde brokjes doe je hem wel een plezier, maar dat is dan ook alleen maar omdat hij honger heeft aangezien de melkbar wat terug aan het lopen is.
Toch hebben we vandaag iets ontdekt wat enkel hij lust (en zelfs door de volwassen katten niet werd gegeten): Natures Menu. Gelukkig is er toch iets waar we ook hem een plezier mee kunnen doen!



En al dat lekkere eten moet natuurlijk ergens blijven, Wiesje laat zien hoe het hoort:

En kijk, nu enkele dagen later, nog steeds wit!

Floortje heeft inmiddels geleerd om niet aan de dis aan te liggen, maar er bij te gaan zitten. Dat scheelt een hoop geklieder. Floortje blijft wel ons zorgenkindje, ze ontwikkelt zich niet helemaal naar verwachting en is duidelijk minder mobiel dan de rest. Maar het hindert haar niet, ze speelt en niet te vergeten - eet er niet minder om dan haar zussen!

Maar ja, ze zijn niet allemaal dol op Carnibest: Bodhi vindt er echt niets aan. Maar ook met kittenmelk kan je hem geen plezier mee doen. En tja, dat gaat toch in het gewicht tonen, want de melk begint bij Mugje toch af te nemen. Het gevolg is dat ik het rugzakje van Bodhi als hij gaat verhuizen zal moeten aanpassen: de Carnibest kan ik achterwege laten, Royal Canin Babycat daarentegen vindt hij mjammie! Eigenlijk begon hij al aan de Royal Canin Exigent, maar nadat hij bijna in een brok stikte (bij wijze van spreken) heb ik toch maar Babycat neergezet. En dat werd in dank afgenomen. Nu is er weer voldoende energie om te spelen!

Het mooie witte snoetje van Floortje zal niet zo veel langer meer zo smetteloos blijven vrees ik...


Nushi eet een stuk beschaafder, die is nog steeds mooi helder wit!

Dat er veel gespeeld wordt, was vandaag wel aan de gewichten te merken. De kittens waren erg weinig aangekomen. Wellicht heeft het ook iets te maken met dat ik vanochtend de plank rondom de bevallingskast heb opgezet.


Pure noodzaak, aangezien Nushi gisteravond al tot onder het logeerbed liep en de vloer nog te koud is voor ze. Maar ja, Mugje vindt zo'n schutting om zich heen helemaal niets en was vandaag maar weinig op haar 'nest'.
Misschien dat het de honger was die ze dreef, maar het plukje Carnibest dat de kittens vanavond voor het eerst voorgeschoteld kregen, viel bij drie van de vijf bijzonder in de smaak.
Nushi at er letterlijk het schoteltje bij op en ik heb het weg moeten halen om te voorkomen dat ze te veel vlees in één keer zou eten. Ook Sweetie en Wiesje waren niet te houden.
Floortje had na 2 hapjes genoeg, en Bodhi taalde er niet naar. Dus heb ik hem een klein plukje in zijn bekje gestopt, een tweede lustte hij ook wel maar hij vindt het niet zo lekker dat hij uit zichzelf van het schoteltje ging eten.
Voor wie Carnibest onbekend is: het is een diepvriesvoeding van rauw vlees die in dit geval bestond uit vers eendenvlees, koudgeperste zonnebloemolie, natuurlijke vitaminen en mineralen.

Carnibest Kat Eend-mix
We kiezen ervoor om onze kittens met vers vlees af te spenen, omdat het zorgt voor een uitstekende darmflora en een uitstekende darmflora weer de basis is voor een goed werkend immuunsysteem.
Maar los van dat, eten de kittens het bijzonder graag en is het geen probleem om ze hiermee aan vast voedsel te laten wennen. Iets wat de dames Nushi, Sweetie en Wiesje in ieder geval gelijk bij de eerste kennismaking weer demonstreerden.

Sinds vandaag wordt er al echt gespeeld. Niet alleen durven ze nu allemaal (zelfs Bodhi!) uit de kittenbak te komen, ze schijnvechten met elkaar en ook de speeltjes worden vanuit alle hoeken besprongen. Hoe snel kan het ineens gaan!


Wie heeft er gordijnen? Wiesje (rechts boven) zoekt nog een adres!

Vandaag zijn ook de aanstaande eigenaren van Belle op bezoek geweest. En hun keuze is definitief gemaakt, vanaf vandaag gaat Belle als Nushi door het leven.

Vandaag is de aanstaande eigenaar van Joep met zijn kinderen langs gekomen om hem in het echt te bewonderen. Vooral de kinderen waren erg enthousiast, hoewel het wel jammer was dat Joep het nog een beetje eng vond om uit de kittenbak getild te worden en dat ook heeft laten horen.

Voor Joep, die vanaf nu Bodhi heet, was het in ieder geval een zeer enerverende middag. Verdere woorden zijn volgens mij overbodig...

Ik wil mijn voet wassen, maar hoe kom ik daar nu bij....


Nee, zo niet


JA, GELUKT!!!

Twee weken is het vijftal inmiddels alweer. Ze beginnen al flink rond te waggelen en hebben ook al een eigen mening (als ze het ergens niet mee eens zijn hoor je de meesten van ze duidelijk!).
Het opstaande randje van de kittenkast is inmiddels niet voldoende meer, ik betrapte Belle er al een paar keer op dat ze buiten de veiligheid van de kittenkast aan het rondscharrelen was. Dus plaatste ik een hogere plank ervoor.

"Ik vind dit HELEMAAL niks...."

Maar... dat was niet tot tevredenheid van Mugje, die lag meer buiten de kast dan erin. En dat is ook niet de bedoeling, de kittens hebben natuurlijk wel tijd nodig om hun buikjes te vullen. De plank is nu weer weg en ik ben hard aan het nadenken hoe ik het dan moet gaan beveiligen zonder Mugje het idee te geven dat ze opgesloten zit. Ik vind de kittens nog een beetje te jong om zelfstandig de wereld in te trekken.

Omdat hun oogjes nog niet zo heel erg lang open zijn, wilde ik geen flits gebruiken en dat heeft dan ook weer gevolgen voor de kwaliteit van de foto's. Geen scherpe beelden helaas, maar onderstaande foto's geven toch een klein beetje een indruk van hoe het stel zich ondertussen ontwikkeld heeft!


Dit is Wieske. Wieske is de meest temperamentvolle van het stel. Ze kan erg boos worden als zaken niet zo gaan als ze wenst, en probeert dan met grote stappen door de kittenkast te stampen. Schroomt er ook niet voor om een keel op te zetten als ze weer bij haar mama neergezet wil worden. Is aardig actief voor haar leeftijd.

---

Dit is Sweetie. Sweetie is ook wel pittig, maar wat minder dan haar zusje. Als ze iets in haar hoofd heeft, dan gaat ze daar voor. Bijvoorbeeld op je hand klimmen. Dat gaat allemaal nog wat lastig aangezien de coördinatie van de ledematen nog veel oefening nodig heeft, maar ze geeft niet op voor ze zit. En lijkt dan super triomfantelijk.

---

Dit is Joep. Joep heeft nog steeds enkel interesse in de tepel. Als je voor de kast gaat zitten, zie je zijn zusjes allemaal al geïnteresseerd naar je op kijken. Maar Joep niet, die is veel te druk met drinken. Of een napje doen na het drinken. Waarom zou je al in de bak gaan rondscheuren als er nog zoveel melk te drinken is om van te groeien?

---

Dit is Belle. Belle is ondernemend, doet alles bedaard en weloverwogen. Daar waar zus Wiesje gelijk begint rond te stampen, kijkt Belle eerst waar ze heen wil, en wat de beste weg daartoe is. Om vervolgens rustig stappend (en dus zonder te struikelen) daarheen te gaan. Ze heeft ook echt behoefte om de wereld om zich heen te verkennen, de kittenkast heeft ze eigenlijk wel gezien. Maar ze laat zich ook net zo makkelijk weer terug zetten om dan weer lekker bij mama Mugje te gaan liggen. Een lief en makkelijk poesje.

---

En dit is Floortje. In Floortje zit ook veel temperament. Ik fles haar nog steeds een beetje bij, maar dat is in haar beleving nooit genoeg. Als ik de speen uit haar bekje trek en het haar niet lukt om haar kaken stijf genoeg op elkaar te houden, gaat ze boos gillen. Ze ziet in mij dan ook niet meer dan een hele grote speen ben ik bang. Daar waar ik de anderen gewoon kan kriebelen en knuffelen, wordt er door haar naarstig gezocht waar ik dat flesje toch heb gelaten.

Er zijn nog geen nieuwe ontwikkelingen op het gebied van oogjes open gaan: Floortje kijkt nog steeds met 1 oog en Belle doet er nog steeds helemaal niet aan.

Ik heb vandaag geprobeerd om de kittens op video vast te leggen, het resultaat is niet echt geweldig maar ik wil jullie deze video toch niet onthouden.


Het flesje van Floortje was alweer leeg, vandaar het gefrustreerde gesabbel...

Joep en Sweetie vinden het tijd om de wijde wereld in te gaan zien: hun oogjes zijn vandaag een klein beetje open gegaan. Floortje doet half mee, het oogje in het rood is ook open.

Wiesje en Belle doen daar nog niet aan mee, en waarom zouden ze: met ogen dicht aan de tepel liggen sabbelen en de rest van de dag pitten zijn immers nog steeds hun favoriete bezigheden!

Gisteren heeft elk kitten dan toch zijn of haar eigen naam gekregen.
kitten 1 - Sweetie
kitten 2 - Wiesje
kitten 3 - Joep
kitten 4 - Belle
kitten 5 - Floortje (maar dat was al bekend)

Mama Mugje gaat al wat vaker van het nest om haar pootjes even te strekken. Dan loopt ze gerust een blokje om door het huis, de kinderen lekker aan hun lot overlatend. Die liggen dan vaak op hun rug te ronken, we hebben het hier dan ook heerlijk warm voor ze gestookt.

Het bijvoerplan heb ik maar weer laten varen: ze bliefden die kunstmelk niet. Enkel Floortje fles ik dus nog bij, drie keer per dag. Het streven is 2 ml per keer maar aangezien ik altijd meer in het flesje heb is het oppassen dat ze hem niet helemaal leegtrekt, want haar smaakt de kittenmelk kennelijk meer dan goed!

Geen foto's vandaag, ik moest helaas weer aan het werk en daarna was het te donker om nog mooie foto's te kunnen maken. Die houden jullie dus tegoed.

En gelijk ook de enige vent.
Want wat bleek vandaag, de twee rode heren zijn dames!
De eerste dag twijfelde ik al eventjes, maar ik was moe en dacht het niet goed te zien. Maar vandaag bij een meer nauwkeurige inspectie van de kontjes viel me op dat de achterkantjes van de rode kittens toch echt hetzelfde eruit zagen als die van de torties (op de kleur na natuurlijk). Voor de zekerheid heb ik er wat foto's van gemaakt die ik jullie zal besparen, en aan wat collegafokkers voorgelegd. Hun oordeel was unaniem: de rode kittens zijn poesjes.



Kijk die rode er nou eens onschuldig bij liggen... mij al die tijd genept!

Ondertussen groeien vooral het zwart gemarmerde katertje en de eerst geboren tortie (kitten nummer 4) voorspoedig. Mugje staat er niet om bekend dat ze veel melk heeft, en 5 kittens doen echt een aanslag op de melkproductie. Ik heb vandaag besloten dat ik vanavond toch begin met 2 keer per dag 2 ml bijvoeden.

"Even de koppen bij elkaar steken..."

Mugje begint een klein beetje te herstellen van de bevalling. Ze eet niet, maar vreet! Het liefst luxe zakjes natvoer en Gourmetjes Gold, mevrouw heeft wel smaak. Maar goed, we geven er nu maar even aan toe, ze kan het gebruiken.

Nog steeds ben ik er niet in geslaagd om mooie foto's per kitten te maken. Mugje vindt het weliswaar prima als ik de kittens optil en knuffel, maar oh wee zodra ik een kitten op de foto wil zetten en dan dus even moet stoppen met knuffelen - dan zetten ze stuk voor stuk een keel op en wordt het kitten snel door mama Mugje uit mijn handen gegrist. Dus, het blijft nog even geduld hebben als het gaat om betere foto's.
Wat ik al wel kan, is iets te vertellen over elk kitten. Namen hebben ze nog niet allemaal, daar peinzen we nog even over.

Kitten 1 - rood gemarmerd katertje poesje. De eerst geborene. En een temperamentvol ventje dametje! Kan heel fanatiek zijn in het vechten om de beste tepel. Kan echter niet op tegen kitten 3, die zijn gewicht graag in de strijd gooit en verder niet veel moeite hoeft te doen om de strijd te winnen.
Dit kitten heeft een mooi marmerpatroon met duidelijke evenwijdige strepen over de rug.


Kitten 2 - rood gemarmerd katertje poesje. "Lastig", dacht ik toen de tweede rode werd geboren: "hoe hou ik die nou uit elkaar?". Dat blijkt niet zo moeilijk, het gezichtje van dit kitten is lichter gekleurd. Ook heeft hij zij een minder scherp afgetekend marmerpatroon dan zijn haar rode broertje zusje, de strepen op de rug zijn ook wat minder zichtbaar. Hij Zij is ook wat rustiger dan zijn rode broer haar rode zus.


Kitten 3 - zwart gemarmerd katertje. Een dikbil, en gelijk toen hij geboren was mijn favoriet (maar jammer genoeg heb ik mezelf opgelegd dat we geen kitten uit dit nest gaan houden).
Hij is rustig, behalve als je dreigt hem van de tepel af te halen! Alles voor eten, want dat doet hij maar al te graag. Hij lijkt in veel op zijn halfbroer Doppie, met dezelfde donkerglanzende vacht alleen zijn tabbypatroon is veel contrastrijker dan bij Doppie als kitten het geval was en hij heeft aanzienlijk meer neuslengte, iets waar de keurmeester blijer mee zal zijn dan met de neus van Doppie.


Kitten 4 - zwart schildpad gemamerd met wit poesje. Dit poesje heeft eenzelfde kleurverdeling als haar moeder (het rood gelijkmatig door de vacht verdeeld), met het verschil dat dit poesje een wit neusje en witte pootjes heeft. Ondanks dat ze echt tot leven gewekt moest worden na de geboorte, doet ze het prima. Ze komt niet overhaast aan, maar gaat gestaag en laat zich niet zomaar van de tepel verjagen door haar broers. Een lief poesje, en lijkt het in het bijzonder heerlijk te vinden om geknuffeld te worden.


Kitten 5 - zwart schildpad gemarmerd met wit poesje. Zelfde kleurtjes als haar zusje en toch zo verschillend. Ze heeft een gezichtje dat 'dag en nacht' genoemd zou kunnen worden: de linkerzijde geheel rood en de rechterzijde geheel zwart. Ook een deel van een achterpoot is geheel rood en heeft ze meer wit dan haar zus.
Dit kitten is nog een beetje een zorgenkindje. Zonder onze hulp lukt het nog niet zo om aan te komen. Ze is wat zwakjes en heeft niet veel zuigkracht, met als gevolg dat ze genadeloos door haar broers bij de beste tepels wordt verdrongen. Vandaar dat we haar om de paar uur een heel klein beetje kittenmelk bijvoeren, in de hoop dat ze zo wat sterker wordt om haar 'mannetje' te staan als het aan komt op een betere plek aan de melkbar. Doordat ze veel in de hand wordt genomen en haar daar lekkers wordt aangeboden, is ze nu al een heel lief en aanhankelijk poesje dat zelfs op je vingers sabbelt.
Dit kitten heeft al een naam (maar die kan door haar toekomstige eigenaar nog worden gewijzigd): Floortje.

Voor beide torties hebben zich al meerdere geïnteresseerden gemeld. Ook is er interesse getoond voor één van de katertjes.

Vannacht zijn de vijf kittens van Mugje geboren.


Het ging niet allemaal zonder slag of stoot. De eerste twee (rood gemarmerde katertjes) kwamen vrij vlot. 113 en 114 gram. Toen een poos niets en vervolgens meer dan een uur lang persweeën. Net toen ik besloot om de dichtstbijzijnde Nederlandse dierenarts te bellen (voor dit soort situaties is communicatie in het Nederlands toch wel zo prettig) kwam er toch een stukje blaas met kitten naar buiten. Een stuitligging. Ik heb uiteindelijk met de weeën mee aan het kitten getrokken zodat ze er eindelijk van verlost werd.
Met hem was helemaal niets aan de hand, gelijk spartelen en even later lag meneer aan de tepel. Zwart marmer, 129 gram.
Toen vlot daar achteraan een dame, een tortie marmer met redelijk wat wit. Die had het heel moeilijk, veel slijm wat ik heb weggezogen. Er kwam geen leven in, ik dacht eerst dat het dood was maar dat weigerde ik te laten gebeuren, zo'n mooi tortietje! Ik heb haar met een ruwe handdoek vrij onzacht opgedreven en ja, ze begon te sputteren!


Toen werd Mugje rustig, en ik dacht dat het gedaan was. Dus alles lekker verschoond zodat het stel op een frisse molton het laatste stukje van de nacht kon doorbrengen.
Ik op een matras ernaast, want zo'n eerste nacht wil ik toch wel graag alles in de gaten kunnen houden. Ik lag nog geen 10 minuten of ik hoorde het al: nog een kitten op komst!
Ook die had het erg moeilijk, maar kwam sneller op gang dan haar zusje.



Ondertussen drinkt alles lekker bij Mugje, de één wat beter dan de ander. Het tweede tortietje was afgevallen vandaag, en dus heb ik die minimaal bij geflest. Het valt ook niet mee om op te boxen tegen al die oudere broertjes en zusjes.

Met Mug is alles goed, hoewel ik er toch wel van schrok hoe mager ze is. Ze was niet zo bijzonder veel aangekomen, ondanks dat ze tijdens haar zwangerschap heeft gebunkerd in de Queen van Royal Canin en zakjes en blikjes. Nu de vijf kittens geboren zijn is er van haar zelf niet veel meer over. En dan kan je merken, ze heeft honger als een leeuw! Ze komt voortdurend om natvoer vragen, wat ik haar dan ook maar geef. Ze heeft al een hoeveelheid eten op wat ze normaal in 2 dagen zou hebben gehad. En dat heeft ze dik verdiend!

En dan is het grote wachten aangebroken. Zou Mugje donderdag gaan bevallen, of vrijdag, of misschien zelfs nog wel eerder?


(Mugje zit in de bak, Scar en Yasur er gezellig bovenop)

Nog een weekje en dan is het zo ver: Mugje verwacht dan haar kittens.
Ze koos alle keren steeds voor de slaapkamer om te bevallen, maar eigenlijk vond ik dat niet zo heel handig. Je ontvangt het kittenbezoek de eerste tijd op de rand van je bed en daarbij wilde ze ook altijd persé onder in de klerenkast, ook al niet echt zo'n praktische plek.

Dus hebben we het deze keer anders voorbereid. Ze heeft nu een bevallingshuisje (waar ze gelukkig heel content mee is). 

Maar, het geheel stond nog steeds in de slaapkamer. Los van dat het met het ontvangen van kittenbezoek niet erg praktisch is, vind ik het ook jammer dat de kittens de eerste weken van hun leven opgroeien op een plek waar ik normaal gesproken alleen 's nachts kom.

Dus.... een grote interne verhuizing volgde. Gisteren tot diep in de nacht bezig geweest en niet zonder resultaat: ons tweepersoonsbed staat nu boven, de slaapkamer beneden is omgetoverd in een werkkamer met ook nog een 1-persoonsbed, zodat ik rondom de bevalling niet eens met een matrasje op de grond hoef te gaan liggen.


Het was wel spannend of Mugje het nu nog wel zo'n goed idee vond om deze kamer als haar verblijf te hebben. Even leek het er op of ze haar plekje kwijt was, maar gelukkig heeft ze zich er vanochtend bij neergelegd en is ze - net zoals wijzelf - bijzonder tevreden met de hoek die we voor haar hebben gecreëerd.