Geboren op 11.4.2022
ouders: Marivon Benjamin (Benjamin) en River's Village Fergie (Fergie)

En morgen is het zo ver, dan breng ik L & L naar hun nieuwe familie. Er wordt enorm naar ze uitgekeken!
Vandaag mag ik nog even van ze genieten en dat doe ik dan ook met volle teugen

Gisteren was het dieptepunt gelukkig bereikt, Lola was vanochtend weer aangekomen haar streken zijn volledig terug. Het om de twee uur met een spuitje vloeibare voeding toedienen in combinatie met medicatie tegen de misselijkheid en een diarreeremmer hebben haar er doorheen gesleept! De eeuwig aantrekkelijke gladharige zweepstaart van Frutti moest het vanmiddag ontgelden. Oeps... dat liet hij niet ongestraft

Zus Lotus is zoals altijd een stuk serieuzer.

Het aanhoudende warme weer werkt niet bevordelijk op de ingewanden van Lola. De afgelopen dagen had ze last van diarree en overgeven en is flink afgevallen. Ze is nu een beetje zielig, hoewel ze gelukkig nog wel steeds volop met de anderen speelt.

Aangezien kittenkwaaltjes vaak overdraagbaar zijn en het overgebleven stel meestal samen met 'tante' Trulla in 1 mand gepakt ligt, vrees ik dat Lotus en Zorro de dans niet zullen ontspringen. Maar dat klop ik snel even af!

Vandaag heb ik Viktor naar zijn nieuwe eigenaren gebracht. Natuurlijk heeft hij voor die tijd nog een muisje gehad, want dat staat in zijn nieuwe huis niet op het menu. Hij heeft er nog even heerlijk van genoten! En daarna nog even lekker tutten bij oppasmama Trulla, het was een waardig afscheid van het (t)huis waar hij is opgegroeid.

Het stokje is nu overgedragen aan zijn nieuwe gezin, waar hij met open armen werd ontvangen. Hij liep al snel het huis te verkennen en toen de kinderen met hem begonnen te spelen was praktisch alle schroom al snel verdwenen. Het ga je goed ventje!

Wat zijn ze druk! Met name Viktor gaat wel eens over de grenzen van de anderen, hij weet van geen ophouden. Met regelmaat hoor je het Zorro uitkrijsen. Van Viktor dan ook wat minder foto's kunnen nemen vandaag, hij ging als een wervelwind door de tuin en was praktisch niet vast te leggen.

Maar als het gaat om in bomen en struiken te klimmen dan moet hij het toch echt afleggen tegen Zorro, daar waagt hij zich (nog) niet aan.

Het grut wordt groter en groter. 6 dagen terug hebben ze weer een bezoekje aan de dierenarts gebracht en de Sportwagens hebben hun 2de vaccinatie en vaccinatie tegen hondsdolheid gehad, voor Zorro was het de eerste vaccinatie en chip.

De assistente was druk met andere zaken en dat kwam goed uit, want als ik de kittens zelf vasthou maken ze eigenlijk nooit een probleem van de prikjes. Ik denk dat de houdgreep van de assistente niet zo wordt gewaardeerd. Allen doorstonden het dit keer zonder een kik te geven.
Zorro was wel heel erg bang, het arme ventje. De dierenarts gaf toe dat hij toch wel ouder is dan zij de vorige keer inschatte, en omdat ze hem geen 1 april grap wilde maken staat er nu 15 april 2022 als geboortedatum in zijn paspoort.

De vaccinatie heeft dit keer duidelijk weerslag op hun eetlust. Ze hebben weinig trek en komen als gevolg daarvan ook niet echt aan. Ze zijn verder goed levendig en hun ontlasting is goed, dus gelukkig geen reden tot zorgen. Ik verwacht dat over een paar dagen (na de ergste hitte) alles zich weer zal gaan normaliseren.

Als het gaat om de karaktertjes, dan is daar nu het volgende van te zeggen. Ik had zelf een beetje te druk programma voorgaande weken en weinig rust in mijn lijf. Dat heb ik verholpen door lange fietstochten te gaan maken en wanneer ik tegenwoordig 's avonds moe in mijn fauteuil voor Netflix plof, zijn alle vier bij me te vinden. Viktor het liefst op schoot, Lola naast me in de fauteuil en Lotus op de armleuning. Zorro wisselend kort op de armleuning, aan mijn voeten of proberen mijn vingers aan te vallen. En niet te vergeten te schooieren als ik garnalen of kaas eet. Daar is hij dol op en dan pakt hij de stukjes heel voorzichtig uit mijn vingers. Gelukkig zijn de sportwagens nog niet op het idee gekomen om hem na te doen, want zo voed ik mijn kittens normaal gesproken niet op.

Vandaag heeft Viktor voor het eerst een tuigje gedragen. Dit om alvast te wennen voor wanneer hij op zijn nieuwe adres aan een lijntje buiten mag wandelen. Het tuigje was eerst reden om in te gaan bijten en dat was dus even een gevaarlijk momentje, aangezien het halsbandje nog te ruim is en hij vast kwam te zitten met zijn onderkaak. Gelukkig had hij dat al snel opgelost en daarna had hij geen last meer van het tuigje.

Aan de Flexilijn was nog een stapje te ver. Hij is ontzettend druk en zijn tempo kon ik niet bijhouden, met als gevolg dat ik het al snel te gevaarlijk vond en hem weer heb losgemaakt. De rest van de familie vond het ook wel wat, die draad van de Flexilijn. Mama en haar dochters waren vastbesloten om hem door te bijten. Al met al reden om de volgende keer het korte lijntje dat bij het tuigje hoort te gaan proberen.

Ondertussen doet het gewicht van Zorro mijn vermoeden dat hij ouder is dan de sportwagens sterk bevestigen: hij is momenteel veruit de zwaarste van het stel. Zijn sociale vaardigheden richting de mens groeien met voorzichtige stapjes, al blijft het nog erg wankel allemaal.

Wat is het warm! Na een paar weken gesloten achterdeur om krolse mama Fergie en de katers uit elkaar te houden, ging de deur vandaag dan toch een uurtje open zodat de katers met broek aan binnen konden, en Fergie en de kittens even een frisse neus konden halen. Nou ja frisse, daar kan je met een temperatuur van 28 graden eigenlijk niet van spreken.

Maar dat mocht de pret niet drukken, er werd gerend en gevlogen door de tuin, tot hijgens aan toe.

Groeien doen ze ook erg goed. Ze wegen alle vier boven de 1300 gram (zelfs Zorro!) en Morris zelfs boven de 1400 gram.

Wat Zorro betreft, het socialiseren van een in het wild geboren kitten is geen sinecure. Ik denk dat ik het heb onderschat. In de avond en nacht is hij iets minder op zijn hoede als ik me door het huis beweeg, overdag is het echt een uitdaging om hem te benaderen bijvoorbeeld om hem te wegen.

Meestal leid ik hem af door te spelen met de kittens, en ik speel meeredere malen per dag met het laserlampje waar hij helemaal verzot op is. Ik laat het lampje dan ook tussen mijn voeten schijnen zodat hij ook daar tussendoor scheurt. In de hoop dat hij zo steeds meer gewend raakt aan de mens.

Omdat hij niet het kitten is dat het gezellige huisgenootje zal gaan worden dat men van een kitten verwacht, zal hij hier waarschijnlijk wel blijven 'hangen'. Dat zij dan maar zo. Hij mag hier zijn wie hij is en de verzorging in cattery van de Moeshoek laat niet veel te wensen over, al zeg ik hetzelf .

Vandaag was het een grote dag voor de kittens, ze verlieten voor het eerst hun geboortegrond om bij de dierenarts op hun gezondheid te worden gecontroleerd en voor hun vaccinatie en chip. Ze zijn allen glansrijk door de controle gekomen. De balletjes van Viktor zijn al ingedaald, dus zijn er geen zorgen over dat een castratie lastig zou worden doordat er nog een balletje in de buikholte is achtergebleven.

Ze hebben alle drie laten horen dat ze het totaal niet eens waren met het chippen en Viktor spande daarbij de kroon met veel tegenspartelen erbij. Op de heenweg in de auto toonde Lola het meeste pit maar bij de dierenarts op de behandeltafel viel het eigenlijk nog wel mee, al liet ze ook wel horen dat ze niet gediend was van spuiten en prikken.

Kleine Zorro bleek stukken jonger te zijn dan mijn schatting, namelijk 6-7 weken en daarom heeft hij nog geen vaccinaties en chip gehad. Zo verdrietig, het arme ventje was dus 4-5 weken toen hij hier kwam, en waarschijnlijk nog niet eens vaste voeding gewend. Maar, hij is helemaal goed gekeurd. Vrij van vlootjes, en in goede gezondheid. Hij heeft ook al bijna zijn gewicht verdubbeld sinds zijn komst hier.

Thuisgekomen vielen de dames meteen op de Surefeeds aan, die nu wel voor hen openden. Alleen arme Viktor bleef voor gesloten deurtjes staan. Daar kon maar 1 reden voor zijn: hij moest zijn chip zijn verloren. Dus kon ik gelijk weer terug met hem naar de dierenarts om een nieuwe chip te laten plaatsen. Met even veel gekrijs en gekrab. Eenmaal terug in de auto viel hij als een blok in slaap. Wat een spannende dag!

Voor mij was dit tevens de eerste stap in het proces van loslaten. Steeds een stukje minder 'van mij' en meer van de nieuwe eigenaren. Gelukkig mag ik nog een hele tijd van ze genieten!

Kleine Zorro is inmiddels ook meer dan een kilo zwaar en is inmiddels een volwaardig lid van het nest. Hij speelt en slaapt samen met zijn broer en zussen...

... en drinken bij pleegmama Fergie doet hij ook als hij de kans krijgt, want mama Fergie is weer eens krols en heeft wat minder aandacht voor haar kroost.

Boefje Victor gooit zijn gewicht steeds in de strijd bij het spelen met kleine Zorro. Gelukkig voor Zorro vond hij het Cosma snackie dat Zorro niet lustte en was hij snel afgeleid.

Zorro wordt steeds vertrouwder en al komt hij nog niet zelf naar je toe, als je hem geruststellend toespreekt en rustig benadert laat hij zich oppakken. Eenmaal op schoot vindt hij het overheerlijk om geaaid en geborsteld te worden en dan blijft hij ook uit zichzelf bij je liggen. 's Avonds en 's nachts is hij beter op zijn gemak en ligt op een kussen naast het bed te slapen (ja, ik slaap nog steeds in de huiskamer ). Voor kittenkopers en vrienden te volgen via de kittencam.

Omdat hij vergeven bleek te zijn van de vlooien en waarschijnlijk wel zo'n 24 uur tussen een deel van mijn katten heeft gelopen voor ik erachter kwam dat hij daar was, wordt er morgen als de winkels en dierenarts weer open zijn een batterij pipetjes aangeschaft en wordt de hele groep voor de zekerheid ontvlooid. De Sportwagens met Stronghold roze, omdat dit tegelijkertijd ontwormt (had eigenlijk vandaag gemoeten). Dit herhaal ik over 4 weken.

Mag ik jullie voorstellen aan pleegbroertje Zorro. Zorro woont hier al een tijdje, maar pas vanaf vandaag in de groep samen met de andere katten en niet te vergeten Lotus, Viktor en Lola. Viktor en hij waren gelijk 2 handen op 1 buik spelen nu al heel wat af samen. Net of Viktor dacht: "Hè hè eindelijk een medebroertje naast die pestzussen van me".

Het verhaal van Zorro
Vorige week meldde zich hier een klein katje voor het huis. Hij liep in de struiken te gillen en durfde zich niet te laten zien. Ik kon dus helaas niets voor hem betekenen, maar besefte me op dat moment gelukkig ook niet dat hij nog maar een heel klein kitten was.

De volgende dag kwam ik laat na het werk thuis en wilde de katers naar binnen laten, en zag ineens dat er een ieniemienie zwart kittentje met het staartje omhoog tussen ze in liep. De poezen gingen gelijk naar hem toe om hem te verwelkomen, en held op sokken Fancy blazend maar wel nieuwsgierig. Viktor ging meteen met hem spelen maar daar heb ik maar snel een stokje voor gestoken ivm overdraagbare ziektes.

Kennelijk had het kitten zich toegang tot de achtertuin weten te verschaffen en dat verklaart waarom ik hem ook niet meer had horen gillen. Hij voelde zich immers heel tevreden tussen de andere katten en kon mee eten van het verse vlees, natvoer en de brokken die in de garage staan.
Voor mij was hij wel heel bang en verschool zich steeds in de garage als hij me zag. Met een lokvogel waarbij hij zich veilig voelde (Kalle), heb ik hem uiteindelijk te pakken weten te krijgen. Helaas voor hem heb ik hem gelijk in de badkamer in isolatie moeten zetten, al liet hij op hartverscheurende wijze horen hoeveel hij zijn mama en soortgenootjes miste.
Hij werd gelukkig al snel al benaderbaarder en kan heeeeeeeeeeeel hard spinnen als hij in mijn armen tegen me aan ligt.

In overleg met de dierenarts heeft hij een pipetje Stronghold Roze gekregen. Dit is een middel tegen vlooien, luizen, oormijt en een aantal soorten wormen. 24 uur later bleek echt goed dat hij vergeven van de vlooien was. Ik ben een half uur bezig geweest om hem te ontdoen van dode vlooien en vloeienpoepjes. Al dat gekam en geborstel met het slickertje vond hij heerlijk en hij onderging het luid snorrend.
Hij had verder wat vieze oogjes die na 2 dagen antibioticazalf goed genezen zijn.

De eerste dag begreep hij nog niet waar een kattenbak voor dient. Maar dat was vlot opgelost: ik heb zijn kattenbakje gevuld met gebruikt grit uit de bakken van de Noren en vanaf dat moment heeft hij keurig alles op de bak gedaan. Geslaagd voor zijn examens dus! En tijd om hem in de groep te introduceren. Dat gaat hartstikke goed. Met Lotus, Viktor en Lola klikte het meteen, met de katers ook. De poezen blazen wat en laten hem verder links liggen.

Hij speelt graag buiten in de tuin, en komt naar binnen om te slapen en te eten. Vers vlees is daarbij zijn favoriet, brokken snapt hij nog niet en natvoer lust hij alleen als je er een papje van maakt. Dooie muizen en kuikens vindt hij maar niets. Toiletrollen zijn er om verscheurd te worden.

Zorro is dus een katertje, zwart met 3 witte borstharen. Hij woog toen hij hier kwam 585 gram en inmiddels gegroeid naar 730 gram. Hij oogt de helft van het formaat van zijn pleegbroer en -zussen, maar op basis van de vorm van zijn kop en oortjes en de ontwikkeling van zijn gebit naar schatting een paar weken ouder dan de Sportwagens. Zijn geboortedatum is fictief vastgesteld op 2 april 2022. Twee april, net als zijn grote versie Frutti die hier 8 jaar geleden als kitten aan kwam lopen. Het is eigenlijk niet de bedoeling dat ook Zorro hier blijft wonen. Hij is daarom beschikbaar voor een adres waar hij samen met een (of meer) andere katten komt te wonen, het liefst bij een leeftijdsgenootje of een jonge kat van niet ouder dan 2 jaar.

Kleine Zorro is beschikbaar tegen onkostenvergoeding (de kostprijs van zijn vaccinaties, paspoortje en chip). Hij kan verhuizen vanaf begin augustus 2022. Hij zal dan 2x gevaccineerd zijn tegen katten- en niesziekte en 1x tegen hondsdolheid. Verder zal hij dan meerdere keren behandeld zijn tegen wormen en vlooien, in het bezit zijn van een chip en een Europees dierenpaspoort. En natuurlijk net als alle Moeshoekjes voorzien van een goed gevuld kittenpakket met wat hij graag eet, speeltjes en iets om in te slapen.

Ondanks dat overdag de achterdeur naar de tuin altijd open staat als ik er ben, hadden de kleintjes de stap nog niet genomen om de tuin te gaan verkennen. Vandaag was het dan eindelijk een feit: alle drie stapten ze over de drempel en binnen mum van tijd sprintten ze door de tuin.

Het lukt ineens niet meer om de video hier te plaatsen, daarom een link naar youtube: https://youtube.com/shorts/fzwYJ0hHb7o

Ik denk dat Morris denkt dat zijn roepnaam geen Viktor is, maar Viktor-nee. Wat is hij stout! Met eindeloos geduld probeer ik hem op te voeden maar ja, als je weet dat er wanneer je via een broekspijp omhoog klimt nieuwe werelden voor je open gaan (schoot, computermeubel, tafel, aanrecht) dan ben je niet te corrigeren. Daarbij lijkt zijn energie onuitputtelijk te zijn en de mijne minder.

Het is inmiddels ook standaard een puinhoop in huis. Nog geen uur na het zuigen ligt er weer overal kattengrit. Want wat is er leuker dan flink in de bakken te spitten en alles over de rand te gooien en er dan doorheen te gaan rennen. KattenbakKEN in het meervoud, want de boefjes gebruiken nu ook gewoon de bakken met kap van de volwassenen. En ja, met daarin het plantaardige grit dat ze eerst verguisden.

(Ja, mama Fergie is krols en laat van zich horen )

...daar wordt ook gesch...
1x in het bakje en 1x er naast. Alle begin is moeilijk natuurlijk.

Vandaag heb ik voor elk kitten een eigen pagina toegevoegd, waarop ik de aankomende weken ga bijhouden wat ze graag eten en hoe ze groeien.
Klik daarvoor op de naam van het betreffende kitten.

Omdat ik dat uitbreken toch altijd wel eng vind op de momenten dat ik niet thuis ben, heb ik de kittens deze week meer ruimte gegeven. Wederom provisorisch met een plank, maar aangezien mijn ervaring is dat deze periode altijd maar kort duurt voor ze daar ook weer overheen gaan heb ik nooit de moeite genomen om speciaal hiervoor een afscheiding aan te schaffen.

De kittens waren erg blij met mijn actie en hebben onmiddellijk vaarwel gezegd tegen de bench. Ze liggen er nu steeds naast, op de pluche voet van het kitten krabpaaltje en als mama er ook is, bij haar aan de tepel op het matje ervoor.

Ook de camera opstelling moest nu worden gewijzigd en het publiek met de code kan nu genieten van rondhobbelende kittens (en ook ik schuif af en toe door het beeld ).

Inmiddels lusten ze alle drie een papje gemaakt van Royal Canin Baby Mousse en wat warm water. Lotus eet het zelf van het schoteltje, de andere twee moeten nog wat worden geholpen met een theelepeltje.

Ergens klopt hier iets niet... die plank staat er niet voor niets. Of kennelijk toch wel voor niets...

Ondertussen is het oogjesverhaal achter de rug, en vertoont de groeicurve van Lola ook weer een mooie stijgende lijn. Zonder bijvoeding want daar plaagde ik het meisje alleen maar onnodig mee. Ze heeft het zelf voor elkaar gekregen met ondersteuning van 2x per dag een beetje probiotica van Puur, die ze erg lekker vindt.

Het probleem bleek uiteindelijk net als de eerste keer vanuit haar darmen te komen, dus overweeg ik om de eerste ontworming niet zoals ik normaal doe met 6 weken te geven, maar al met 3 weken. De volwassenen komen hier buiten in de omheinde tuin, waarmee de kans op een wormbesmetting in de groep groter is. Vaak is 4x per jaar ontwormen hier niet voldoende en vooral grote broer Bintje heeft al twee keer een aangetoonde spoelwormbesmetting gehad.

De kleine boefjes beginnen ondertussen serieus door de bench te buikschuiven en in het geval van Lola ook er buiten. Dus heb ik gisteren een plank voor de voorkant moeten zetten, zodat de kleine uitbreekster weer binnen de restricties van een beperkte ruimte moet blijven.

De oogjes van Lotus wilden niet helemaal mooi openenen maar na 1 dag zalven met vitamine A zalf was dat euvel over. Broertje Morris had ineens weer 1 oogje half toe dus ook die ben ik nu aan het zalven gegaan.
De oogjes van kleine Lola prima maar zij niest wat en lijkt haar neusje wat verstopt te hebben, met als gevolg dat ze onvoldoende vacuum zuigt en gisteravond zelfs bleek afgevallen. Bijvoeden is een crime bij haar. Ten eerste omdat ze niet tegen de geitenmelk die ik heb blijkt te kunnen (Farmfood no 1) en ten tweede omdat ook met de speen met een verstopte neus drinken niet fijn is. De Pets Place waar ik gisteren heen ging had ook alleen maar Farm Food (zeer goede keuze, daar niet van) dus moest er geexperimenteerd worden.

Ze krijgt nu een mix van Happy Cat Rekonvalenz (plantaardig), lactosevrije slagroom en 1 drupje Nutridrops op 40 ml mengsel. Met 1x 1 ml bijvoeden gisteravond was ze vanochtend toch weer 4 gram aangekomen, dus is de strategie om nu 4x per dag 1,5 ml naar binnen proberen te werken.

Lola had op dag 2 een kleine terugval, wat haar nog fanatieker maakte als het gaat om het aan de juiste tepel aanliggen. En laat de juiste tepel nou net de tepel zijn die ook voor Morris de juiste is. Gevolg: veel knokpartijen tussen de twee streepjeskittens. Inmiddels live via de webcam te volgen voor de aanstaande eigenaren.

En ook als het gaat om het openen van de oogjes is Lola de eerste.

De kittens zijn nu bijna een week oud en er is al wel wat over hen te zeggen.

Lotus Elise is een op dit moment rustige dame. Zwart gemarmerd met een piepklein wit staartpuntje. Ze heeft één van de bovenste tepels tot haar tepel uitgeroepen en ligt zo veilig van het strijdgewoel van broer en zus die het op dezelfde tepel hebben voorzien. Ze heeft een robuuste bouw, volle kop met een wat korter profiel. Haar kin is niet super sterk.
Verder heeft ze een prachtige warme kleur. Ze laat zich graag door me op haar buikje wrijven.

Morris Minor lijkt op zich ook vrij rustig maar met zo'n felle dame als Lola als zus die het op dezelfde tepel heeft voorzien moet je wel meegaan in je kibbelpartij. En steeds weer ondervinden dat hij niet als winnaar uit de strijd komt en het met een minder begeerde tepel moet doen.
Hij is zwart gestreept, en donker van kleur. Hij heeft het wat langere profiel van zijn vader. Zijn kin is niet echt sterk.
Ook hij laat zich graag op zijn buikje wrijven.

Lola GT is een pittige dame die zich het kaas niet van het brood laat eten. Ze is zwart gestreept en vrij licht van kleur doordat ze een heel fijn streepjespatroon heeft. Zodra ze beweging bij zich in de buurt bespeurt (mama Fergie, ik) schiet haar kopje mauwend omhoog en wil ze drinken bij mama of gekriebeld worde door mij.
Haar profiel is niet helemaal recht en ze heeft de sterkste kin van het trio. Ze is iets fijner gebouwd dan Lotus.