Toen ik de laatste drie kittens uit het nestje van 2014 had weggebracht naar hun nieuwe adres, was het ineens wel heel erg leeg in huis.

Op zo'n moment slaan de duistere gevoelens bij mij dan toe en alle verdriet dat ik in de loop der tijd zorgvuldig had weggestopt komt in zo'n periode omhoog geborreld.

Ik zat een beetje doelloos achter de computer toen het tot me doordrong dat het hoge kattenstemmetje dat ik al een paar minuten lang hoorde, niet een stem van één van mijn eigen kittens was aangezien die al verhuisd waren. Ik rende als een speer naar buiten, want een katje dat om aandacht roept hier in deze contrijen is beslist niet één van de in het wild geboren en opgegroeide zwerfkatten waarvan er hier een paar rondlopen.

Buiten gekomen zag ik Doppie een beetje ongemakkelijk aan de tuinzijde van het watertje langs het erf lopen, hulpeloos kijkend naar een klein gitzwart kortharig katerkittentje van een maand of 3 dat mauwend met hem mee liep aan de andere zijde van het watertje.

Hij kwam als een zonnestraal van achter een onweerswolk

Ik ben snel omgelopen naar de andere kant van het water en eenmaal bij hem aangekomen werd ik op slag verliefd.

Kennelijk was het gevoel wederzijds en liep hij achter mij aan terug naar huis. Zo belandde hij in de achtertuin waar hij de dagen erop niet meer uit is weggegaan. Stijf tegen de ren van de katers aangedrukt, liefst tegen hen aan met alleen het gaas er nog tussen. Ondertussen geen rechtmatige eigenaar van hem kunnen vinden. Daarom uiteindelijk maar met hem naar de dierenarts gegaan voor chipcontrole en check van zijn gezondheid, aangezien enkel gaas ziektes niet tegenhoudt. Ontwormd en ontvlooid had ik hem gelijk al natuurlijk.

Aangezien Frutti geen chip bleek te hebben en klinisch gezond werd bevonden, was de keuze snel gemaakt en heb ik hem geadopteerd. Laten chippen, inenten, castreren.

Vriendschap met de katers en in het bijzonder Benjamin was al snel gesloten nadat hij binnen kwam te leven. Samen met Benjamin speelde hij zo wild dat er dagelijks zaken in huis sneuvelden. Maar ach dat kan maar 1x kapot gaan, en was kennelijk niet geschikt voor een multi-kat huishouden. Helaas kwam er toen Frutti volwassen was een eind aan deze vriendschap. Benjamin vindt hem tegenwoordig irritant en dominant.

Inmiddels is Frutti 9 jaar en zeker niet minder energiek. Hij lijdt echter wel aan zweertjes in maag en dunne darm. Het lijkt erop dat zijn avontuur als kitten en de verlatingsangst die hij daar aan over heeft gehouden, een steeds grotere weerslag op zijn lichaam heeft. Dierenziekenhuis Oldenzaal zag alleen nog predinison, antimisselijkheidsmedicatie en maagbeschermers als optie, maar daar heb ik van af gezien. Hij staat bij periodes op speciaal op hem afgestemde remedies en natuurgeneesmiddelen, en heeft zijn eigen Surefeed met altijd lekker natvoer tot zijn beschikking zodat hij nooit een lege maag krijgt. Naast een dieet van muizen werkt dit voor hem redelijk goed.

Hij blijft ongelooflijk klef met mij, claimt enorm en is daarnaast echt het mannetje in huis. Maar niet in de tuin... zodra Benjamin hem in het vizier krijgt is het rennen en gillen geblazen!

Frutti is voor mij een speciale, en al zijn ze me allemaal even lief, met hem heb ik net even een hechtere band dan met de anderen.