Mijntje krijgt inmiddels al ruim 4 weken haar homeopatische granules. Lachesis D200. De eerste week leek ze er meer rust van te hebben gekregen, maar aangezien een deel van de groep compleet overspannen op alleen al de deurkruk van de kamer waarin ze zit bleef reageren, hakten we de knoop door en besloten dat zowel Mijntje als de rest van de katten beter af zou zijn als zij zou verhuizen.

Via het fokkersoverzicht dat ik bijhoud hadden zich al een tijdje terug mensen uit Amsterdam gemeld, die op zoek waren naar een wat oudere kat als maatje voor hun 9-jarige kater. Dat Mijntje misschien een optie zou kunnen zijn, hadden we gelijk al besproken.

Uiteindelijk na een paar dagen overdenken (ondertussen liep bij ons de spanning tot buikpijn aan toe op) durfden ze het toch niet aan met Mijntje. Hoe stom het ook klinkt, de opluchting was groot. Maar het probleem ondertussen nog steeds niet opgelost.

Omdat het nu wel erg lang ging duren en zo lang opsluiten ook geen goed idee was, hebben we een zakje Lachesis D200 bijbesteld en mocht Mijntje een uur per dag door het huis zwalken. Waarbij Scar dan opgesloten zat en Sauterne meestal even in de tuin was. Yasur maakte dat hij weg kwam en verstopte zich ergens. Mijntje vond het heerlijk om door het huis te rennen, heerlijk om te zien.

Drie dagen terug ging het per ongeluk even anders, toen maakte Lykke de slaapkamerdeur open waar Scar zat en waarvan Mijntje gelijk dankbaar gebruik maakte. Ingrijpen leek me onverstandig.
Scar keek me wel met grote ogen aan alsof ze wilde zeggen "HAAL DIE KAT HIER WEG!!!" maar de vleesstaafjes van de Lidl deden wonderen en Mijntje en Scar aten zij aan zij.

We zijn nu zo ver dat een paar uur per dag alles vrij door het huis kan lopen. Af en toe blaast Sauterne, Yasur of Scar enMijntje loopt erbij alsof ze er niets van snapt. Wel op haar hoede, en wat onzeker. Maar ze loopt alweer met reepjes plastic te sjouwen en voor ons neer te leggen als ware ze een prooi voor ons gevangen heeft. Natuurlijk wordt ze dan door ons geprezen voor haar dappere daad...

Mugje wil nog wel eens misbruik van maken van de onzekerheid van Mijntje door achter haar aan te sluipen, Mijntje kiest er dan voor om zich op een veilig plekje te parkeren.

 

 

 

Degene die nog steeds het meest ongerust is, dat is Yasur. Die ontspant pas als de deur achter het (steeds dikker wordende) kontje van Mijntje gesloten is.

 

Omdat Scar maar overspannen bleef reageren op Mijntje en Mijntje daar ook weer (fout) op reageert zodat Scar opnieuw niet meer boven durfde te komen, heb ik ook Scar maar op de Lachesis gezet. Ik dacht: baat het niet, dan schaadt het ook niet.
Op dag twee kwam ze al weer boven, en is iets meer ontspannen in haar gedrag naar Mijntje toe. Die is nu trouwens enkel nog maar 's nachts samen met Porcelina in de kattenkamer opgesloten.

Vanmiddag merkte Rob op dat hij Mijntje toch zeker al een paar uur niet meer boven had gezien. Ik dus op zoek naar waar ze was, en trof in de slaapkamer onderstaand tafereeltje aan:

Snap jij dit nou?

Eigenlijk is de situatie sinds het laatste bericht stabiel. Scar blijft beneden, Sauterne plast weer af en toe op andere plaatsen dan de bak maar ik kan Mijntje niet op dominant gedrag richting hen betrappen. Waarschijnlijk zijn de verhoudingen al zo scheefgegroeid, dat dit toch nog gebeurt.

Ik merk wel duidelijk verschil in Mijntje met voordat ze geholpen was. En dan heb ik het niet alleen om haar omvang, ik vrees dat ze fiks is aangekomen. Ze weegt nu 6,1 kilo, daar waar ze hooguit 5 kilo zou mogen wegen.

Waar ik het qua gedrag in merk, is dat ze toch minder praatjes heeft gekregen. Mugje zet haar regelmatig op haar plaats, zelfs boven in 'haar' domein. In Mugje haar geval is kijken met een dreigende houding al genoeg.

En vandaag vond Scar het tijd om een paar uur boven bij ons in de computerkamer te vertoeven. Yasur heeft inmiddels ook niet meer zulke problemen met de aanwezigheid van Mijntje.

En toen waren we alweer ruim een maand verder. Goed nieuws: het is tijd om dit dagboekje af te gaan sluiten.

De situatie in huis is stabiel, de rust is teruggekeerd. Mijntje is een tevreden dikke castraat. Scar durft zich door het hele huis te bewegen en is natuurlijk vooral boven te vinden, daar waar ze anderhalf jaar niet had durven te komen. Sauterne plast nooit meer buiten de bak.

En daarmee gaan we voor het '...en ze leefden nog lang en gelukkig' scenario!