Ronnie, derde in geboortenummer, kwam niet makkelijk ter wereld. Porcelina slaagde er niet goed in om hem in korte tijd naar buiten te persen. Toen dat uiteindelijk was gelukt duurde het nog een tijd voor de nageboorte kwam en ik kans kreeg om haar te helpen de navelstreng door te knippen. Al gelijk werd duidelijk dat Ronnie reutelde. "Het ging een tijdje slecht, maar dat is nu voorbij...
Ronnie gaat naar huis." Slijm afzuigen en uitzwaaien mocht niet baten.

De twee dagen erna trad er geen verbetering op. Hij kwam niet aan en 4 april 's middags ging hij ineens snel achteruit. Ook sondevoeding mocht niet meer baten.

Op 4 april 2014 om 23:25 stopte de bus en is Ronnie uitgestapt.
Ik heb hem begraven onder de grote eik met de oude witte stokroos en als ik nu uit het raam kijk, kan ik zijn grafje met de schelpen zien.

Voor altijd bij ons, rust zacht Ronnie... Alle keren dat ik aan jou terug denk zal de maan van zilver zijn.